Οι
μητέρες απ’την πρωτομηνιά δένουν στα χέρια των παιδιών τους ένα
βραχιόλι από κόκκινη και άσπρη κλωστή στριμμένη που το λένε μάρτη ή
μαρτινίτσα για να μην τα μαυρίσει ο ήλιος.
Ας φορέσουμε όλοι τις ''μαρτινίτσες'' στον καρπό μας, για να κρατήσουμε ζωντανό ένα μικρό έθιμο...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!! ΑΚΡΙΤΕΣ
Ας φορέσουμε όλοι τις ''μαρτινίτσες'' στον καρπό μας, για να κρατήσουμε ζωντανό ένα μικρό έθιμο...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!! ΑΚΡΙΤΕΣ
Παρασκευή, 1 Μαρτίου 2013
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βραχιολάκι του Μάρτη
Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων.Μυστηρίων....
Ένα από τα ωραιότερα έθιμα της ελληνικής παράδοσης, μια από τις συνήθειες που κάνει εμάς τους μεγαλύτερους να αναπολούμε με νοσταλγία τις μέρες της αθωότητας της παιδικής μας ηλικίας,.είναι.το.«βραχιολάκι.του.Μάρτη».
Πρώτη.μέρα.του.Μαρτίου!
Η φύση αρχίζει για άλλη μια φορά να αναγεννάται και τα σημάδια της άνοιξης αρχίζουν πλέον να γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή.
Είναι αλήθεια, ότι από εδώ και στο εξής κάθε μέρα που περνάει, την βλέπουμε να είναι λίγο μεγαλύτερη και λίγο πιο ζεστή από την προηγούμενη, μια και ο ήλιος κάνει όλο και περισσότερες ώρες αισθητή την παρουσία του, ανακτώντας την δύναμη του από.τις.κρύες.και.σκοτεινές.μέρες.του.χειμώνα.
Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, οι μητέρες των μικρών παιδιών, συνήθιζαν να δένουν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους, ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται, από πολλού ακόμα και σήμερα, πολύ επικίνδυνες.
Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων, οι οποίοι όπως είναι γνωστό, έδεναν μια παρόμοια κλωστή στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, την οποία στην εποχή της.αρχαίας.Ελλάδας,.ονομαζόταν.«Κρόκη».
Το «βραχιολάκι του Μάρτη», συνηθίζεται να φοριέται κατά την διάρκεια ολόκληρου του μήνα. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση, στο τέλος του μήνα, τα παιδάκια μπορούν να βγάλουν πλέον τον «μάρτη» τους και τότε πρέπει να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη.διαδικασία.
Θα πρέπει να αναζητήσουν μία τριανταφυλλιά και να τον κρεμάσουν σε κάποιο από τα κλαδιά της, έτσι ώστε τα μάγουλά τους να γίνουν κόκκινα, όπως τα τριαντάφυλλα!
Στην συνέχεια, τον Μάρτη θα τον παραλάβουν τα χελιδόνια, που σαν αποδημητικά πουλιά που είναι, κάνουν και πάλι κάθε άνοιξη την εμφάνισή τους και θα τον χρησιμοποιήσουν για να στερεώσουν την νέα φωλιά που θα φτιάξουν.
Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, την Πρώτη ημέρα του Μαρτίου, συνηθιζόταν τα μικρά παιδιά να φτιάχνουν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, όπου παρουσίαζαν το ομοίωμα του χελιδονιού και ευχόταν υγεία και ευημερία στην οικογένεια την οποία επισκεπτόταν. Σαν αντάλλαγμα των ευχών, οι οικογένειες πρόσφεραν.στα.παιδιά.από.ένα.αυγό.
Σημαντικό έθιμο της ημέρας αυτής είναι το λεγόμενο «Χελιδόνισμα», που αποτελεί ένα είδος καλάντων, τα οποία τραγουδούν τα παιδιά σχολικής ηλικίας γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ομοίωμα χελιδονιού. Το τραγούδι - «Μάρτης μας ήρθε, τα λουλούδια ανοίγουν, έξω ψύλλοι και κοριοί, μέσα υγεία και χαρά…» - αναφέρεται στον ερχομό των χελιδονιών, τον ερχομό της άνοιξης την αποτροπή των κακών του χειμώνα και καταλήγει σε ευχές των σπιτικών.
Το έθιμο του χελιδονίσματος συνεχίζεται αδιάσπαστα από τους αρχαίους χρόνους –μαρτυρία του Αθήναιου, συγγραφέα του 2ου μ.Χ. αι.- και είναι εντυπωσιακή η ομοιότητα του σημερινού με το αρχαίο τραγούδι, τόσο στο λεκτικό ύφος όσο και στα επιμέρους θεματικά στοιχεία (χαιρετισμός χελιδονιών, επωδική αποδίωξη κακών, αίτηση φιλοδωρήματος).
Τα πανάρχαια αυτά έθιμα οι πατέρες της Εκκλησίας τα θεωρούσαν ειδωλολατρικές συνήθειες και τα κατέκριναν. Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές του Ιωάννη Χρυσόστομου, 4ος αι., και του Ιωσήφ Βρυέννιου, 16ος αι)