Κρατά γερά τους δεσμούς με την παράδοση το Λαογραφικό Μουσείο Διδυμοτείχου

Μορφωτικός Σύλλογος «Λαογραφικό Μουσείο Διδυμοτείχου» πραγματοποίησε, στις 30 Ιανουαρίου τη συνάντηση μελών και φίλων του Μουσείου στο χώρο ΑΒΑΤΟΝ. Η συνάντηση πλαισιώθηκε από την παρουσίαση του Μουσείου και την κοπή της πίτας. Δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα από την ομιλία της Προέδρου κας Χρυσούλας Τσιακιράκη Κυρούδη και φωτογραφίες από την εκδήλωση. «Χαιρόμαστε ιδιαίτερα για τη συνάντηση μας αυτή. Γνωρίζουμε ότι στην πρόσκληση μας ανταποκρίθηκε η αγάπη για τον τόπο μας και το λαϊκό πολιτισμό του, η αγάπη για τις παραδόσεις του και η ευγνωμοσύνη για τον απρόσωπο Θρακιώτικο λαό το μεγάλο και άξιο δημιουργό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Πριν αναφερθούμε στην ιστορία του Λαογραφικού Μουσείου Διδ/χου και πριν κάνουμε την παρουσίαση των εκθεμάτων του θέλουμε να τονίσουμε ιδιαίτερα ότι αναγνωρίζουμε, σεβόμαστε και εκτιμούμε βαθύτατα την προσφορά όλων των δασκάλων και Νηπιαγωγών που πριν από μας υπηρέτησαν το χώρο του Λαογραφικού Μουσείου. Τους ευχαριστούμε.
Είναι γνωστό ότι στο Διδυμότειχο για πολλούς αιώνες έζησαν ειρηνικά και αδελφωμένα οι εθνότητες Χριστιανοί – Μουσουλμάνοι – Αρμένοι και Εβραίοι. Στην επιθυμία μας να δημιουργήσουμε μια ενότητα που να εκφράζει την πολυπολιτισμικότητα της πόλης μας η ανταπόκριση της Αρμένικης κοινότητας υπήρξε συγκινητική. Οι κυρίες Αζνίφ Τοροσιάν και Αραξή Βαχεβνουνή μας χάρισαν ιδιαίτερα εκθέματα. Για τον ίδιο λόγο επικοινωνήσαμε με τον κο Μωρίς Εσκενατζή, μέλος της Εβραϊκής κοινότητας Διδ/χου που σήμερα βρίσκεται στο Ισραήλ και μας είπε: ‘Σώματι λείπουμε μόνο από το Διδυμότειχο, η ψυχή μας βρίσκεται εκεί. Γύρω από το Διδυμότειχο μπορεί να υπήρχαν άλλες μεγαλύτερες ίσως πόλεις, την ομορφιά όμως και την αρχοντιά της πόλης μας δεν την είχε καμία’.
Αιδεσιμότατε, Κύριε Δήμαρχε, εκλεκτοί προσκεκλημένοι, αγαπητοί συνάδελφοι, μέλη και φίλοι του Μουσείου χρέος όλων μας είναι να κρατήσουμε στα χέρια μας και στην καρδιά μας αυτό το κληροδότημα. Μας το ζητάει ο τόπος μας. Καθημερινά συναντούμε συντοπίτες μας που μας θυμίζουν τι δικό τους έχουν χαρίσει στο Μουσείο μας και τι έχουν ακόμα να χαρίσουν. Μας το ζητάνε οι Δημοτιανοί που τώρα κατοικούνε σε άλλες πόλεις της Ελλάδος».